Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim ad populum me vocas, eum. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quid, de quo nulla dissensio est? Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Duo Reges: constructio interrete. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Eam stabilem appellas. Quonam, inquit, modo? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Quid, quod res alia tota est?
Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Bork: Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
Non semper, inquam;: Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
Facete M.: Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Easdemne res?: Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
Quonam modo?: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Scrupulum, inquam, abeunti; Quid de Pythagora? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum
suum municipium esse existimet?

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est
testimonium multitudinis.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.